به نقل از «فردا»

تحلیل گلوبال تایمز درباره رزمایش پکن، مسکو و تهران

تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۱۶۲۶۳

طبق یادداشت «سونگ ژونگپینگ» مفسر چینی و کارشناس مسائل نظامی در روزنامه «گلوبال تایمز» رزمایش مشترک چین، روسیه و ایران در خلیج فارس اقدامی طبیعی و برای تقویت امنیت منطقه است.

«لوان جاگاریان» سفیر روسیه در تهران اخیرا اعلام کرد که نیروهای دریایی ایران، روسیه و چین در روزهای پایانی سال ۲۰۲۱ یا اوایل ۲۰۲۲، رزمایش نظامی در خلیج فارس برگزار می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«سونگ ژونگپینگ» در روزنامه گلوبال تایمز درباره این رزمایش نوشت: «برای چین، روسیه و ایران اطمینان از امنیت ترانزیت و حمل و نقل بین‌المللی بسیار مهم است. بیشتر تجارت بین‌المللی روسیه توسط کشتی‌های باری انجام می‌شود. ایران همچنین برای صادرات نفت خود به کشتیرانی متکی است. واردات نفت و گاز چین و برخی دیگر از تجارت خارجی این کشور هم به این ترانزیت بستگی دارد. تضمین ایمنی حمل و نقل به معنای حفظ امنیت اقتصادی سه کشور است. بنابراین طبیعی است که چین، روسیه و ایران از نظر نیروی دریایی به ویژه تلاش‌های مشترک آنها علیه هژمونی منطقه‌ای و دزدان دریایی همکاری کنند».

مفسر اهل چین ادامه داد: «(روزنامه آمریکایی) نیویورک پست هنگام روایت اخبار این رزمایش اشاره کرد که "این خبر در حالی منتشر می‌شود که ایالات متحده برای تکمیل خروج خود از افغانستان تلاش می کند". چین، روسیه و ایران شرکای دوست هستند. این سه کشور در زمینه‌های مختلف همکاری می‌کنند و به عنوان کشورهای منطقه، وضعیت افغانستان را که همیشه در حال تغییر است، زیر نظر دارند».

این کارشناس نظامی چینی معتقد است: «خروج شتاب‌زده ایالات متحده حتما منجر به بحران و عدم اطمینان در افغانستان می‌شود. همکاری سه کشور (ایران، روسیه و چین) در این زمینه به حفظ صلح داخلی افغانستان و جلوگیری از گسترش نیروهای تروریستی کمک می‌کند. اما ملاحظات اصلی آنها برای رزمایش‌های نظامی مشترک تأمین امنیت کشتی‌های بین‌المللی خلیج فارس است و ارتباط چندانی با وضعیت افغانستان ندارد».

سونگ ژونگپینگ اعتقاد دارد: «رزمایش نظامی مشترک چین، روسیه و ایران از اهمیت سیاسی برخوردار است و نشان می‌دهد که چین و روسیه قاطعانه از ایران در زمینه حفظ تجارت خارجی مشروع خود به ویژه از طریق کشتیرانی حمایت می‌کنند».

تحلیلگر چینی با اشاره به توافق هسته‌ای برجام، به تحلیل مواضع چین و روسیه در قبال این توافق، ایران و مسائل منطقه غرب آسیا پرداخت.

وی نوشت: «پکن و مسکو از درخواست معقول تهران در خصوص برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در مورد موضوع هسته‌ای ایران حمایت می‌کنند و ایران را تشویق می‌کنند تا توانایی‌های خود را برای تضمین امنیت منطقه تقویت کند. این موضوع می‌تواند از مداخله عمیق نیروهای غربی در امور منطقه خلیج فارس و امور داخلی ایران جلوگیری کند. چین و روسیه ممکن است امیدوار باشند که با استفاده از این رزمایش‌ها توان نظامی ایران را نیز افزایش دهند تا این کشور بتواند به طور موثر با تهدید کشورهای غربی مقابله کند».

در ادامه یادداشت آمده است: «نیویورک پست (در مطلب خود) به طور ویژه اشاره کرد که این رزمایش توسط "سه تن از بزرگترین دشمنان آمریکا" انجام خواهد شد. در مقاله دیگری از صدای آمریکا سخنگوی رسانه‌های دولتی آمریکا در ماه آوریل، این رسانه مدعی شد که پکن در تهران و مسکو طناب می‌زند تا یک گروه سه نفره "خودکامه" تشکیل دهد و علیه گروه "دموکراتیک" (ادعایی آمریکا و کشورهای غربی) بایستد».

سونگ ژونگپینگ نوشت: «همکاری چین، روسیه و ایران بر منافع متقابل و برد-برد متمرکز است، نه ایجاد اتحاد و مشارکت در رویارویی. چین و ایران را در نظر بگیرید. ایران می‌تواند نفت مورد نیاز چین را تامین کند و ایران امیدوار است با توسعه صادرات انرژی خود قدرت اقتصادی خود را افزایش دهد».

از نظر این تحلیلگر چینی، «ایالات متحده در حال حاضر ایدئولوژی خود را به همه کشورها تحمیل می‌کند. در تلاش است تا جامعه بین‌المللی را به زور به دو اردوگاه تقسیم کند. حتی به دنبال میزبانی از نشستی به نام "اجلاس دموکراسی" است. سوابق شرم آور ایالات متحده در زمینه دموکراسی و حقوق بشر به طور گسترده‌ای شناخته شده است. این حرکت ایالات متحده تنها می‌تواند جامعه بین‌المللی را متوجه ریاکاری دموکراسی و حقوق بشر در ایالات متحده کند... واشنگتن واجد شرایط نیست که در مورد "دموکراسی و حقوق بشر" صحبت کند. تلاش آن برای ایجاد یک اتحاد به اصطلاح دموکراتیک محکوم به شکست است».

وی در پایان یادداشت خود تصریح کرد: «وقتی که موضوع روابط بین‌الملل مطرح می‌شود، بیشتر کشورها به جای رقصیدن با ریتم ایالات متحده، به منافع خود فکر می‌کنند. واشنگتن تصور می‌‌کرد که می‌تواند سایر کشورها را با تبلیغ ارزش‌های به اصطلاح دموکراتیک هدایت کند اما چنین اقداماتی دیگر کار نمی‌کند. این کشورها به دنبال منافع عملگرا هستند و در خدمت هژمونی ایالات متحده نخواهند بود»./فارس

منبع: فردا

کلیدواژه: گلوبال تایمز روسیه و ایران ایالات متحده بین المللی خلیج فارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۱۶۲۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) A-۱۰ Thunderbolt II؛ «گراز» ترسناک نیروی هوایی آمریکا

وزیر نیروی هوایی ایالات متحده تصریح کرده است که حداقل یک کشور علاقه‌مند به خرید جت‌های A-۱۰ Thunderbolt II مازاد است.

به گزارش روزیاتو، فرانک کندال در نشستی در کاپیتول هیل اظهار داشت که «حداقل یک کشور علاقه خود را ابراز کرده است»، اما فاش نکرد که کدام کشور. کندال در ادامه توضیح داد که هر کسی که Warthog‌های مستعمل را بخرد، عملیاتی نگه داشتن این هواپیما‌ها برایش دشوار خواهد بود.

اوکراین نیست

این جت بسیار شناخته شده به دلیل ظاهر زشتش نام مستعار “Warthog”یا گراز را به خود اختصاص داد و به خاطر صدای خاص توپ Gatling ۳۰ میلی متری GAU-۸/A Avenger که روی دماغه نصب شده بود، معروف شده است. محبوبیت این هواپیما در میان نیرو‌های زمینی، کهنه سربازان، مردم و کنگره باعث شده تا آن را بسیار طولانی‌تر از آنچه در ابتدا در نظر گرفته شده بود، در سرویس نگه دارند.

نیروی هوایی ایالات متحده بیش از سه دهه است که تلاش می‌کند از شر A-۱۰ خلاص شود، جنگنده‌های که به طور رسمی با نام Thunderbolt II شناخته می‌شود. اگرچه این جت – که برای حمله به ستون‌های تانک دشمن در سناریوی جنگ جهانی سوم طراحی شده بود – در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ عملکرد خوبی داشت، نیروی هوایی مدت‌هاست که می‌خواهد موجودی هواپیما و A-۱۰ Warthog‌های خود را با جنگنده بمب‌افکن‌های جدیدتر جایگزین کند. این موضوع بسیار طولانی شده و جایگزین پیشنهادی از F-۱۶ Fighting Falcon به F-۳۵ Lightning II تغییر پیدا است.

وقت رسماً به پایان رسیده است و نیروی هوایی ایالات متحده A-۱۰‌های خود را با نرخ حدود ۴۰ تا ۵۰ فروند در سال بازنشسته می‌کند و هدف آن این است که این جت مورد احترام تا سال ۲۰۲۹ به طور کامل از سرویس خارج شود. اما مدافعان اصرار دارند که کشور‌های دیگر ممکن است بخواهند این جنگنده‌های قدیمی را در اختیار بگیرند. یکی از نامزد‌های آشکار اوکراین است که در برابر یک حمله سنگین و مکانیزه قرار گرفته که (در نگاه اول) میدان مناسبی برای این جتِ تانک کش است.

مشکل این است که پدافند هوایی – همانطور که در اوکراین مشخص شده – چنان مرگبار شده است که آینده یک هواپیمای سرنشین دار که در ارتفاع پایین و بر فراز میدان نبرد پرواز می‌کند در بهترین حالت مبهم است. اوکراین با تهدیداتی مواجه است که نیروی هوایی ایالات متحده آن را به عنوان یک تئوری برای مبارزه‌های آینده در نظر می‌گیرد. کندال، وزیر نیروی هوایی ایالات متحده، که در مقابل جلسه کمیته نیرو‌های مسلح مجلس نمایندگان حاضر شده بود، به قانونگذاران گفت که اوکراین برای خرید A-۱۰ Warthog “علاقه زیادی ابراز نکرده است. ”

ویژگی‌های جت جنگنده A-۱۰ Thunderbolt II

نقش اصلی: پشتیبانی نزدیک هوایی، کنترل هوایی هوابرد، عملیات نجات و جستجوی رزمی

سازنده: Fairchild Republic Co.

موتور: دو موتور توربوفن General Electric TF۳۴-GE-۱۰۰

پیشرانه: هر موتور ۹،۰۶۵ پوند

طول: ۱۶.۱۶ متر

ارتفاع: ۴.۴۲ متر

طول بال ها: ۱۷.۴۲ متر

سرعت: ۰.۵۶ ماخ یا ۶۷۰ کیلومتر در ساعت

سقف پروازی: ۴۵،۰۰۰ پا (۱۳،۶۳۶ متر)

حداکثر وزن در هنگام بلند شدن: ۲۲،۹۵۰ کیلوگرم

برد: ۱،۲۸۰ کیلومتر

تسلیحات: یک توپ گاتلینک هفت لوله‌ای ۳۰ میلیمتری GAU-۸/A، تا ۱۶۰۰۰ گلوله (۷۲۰۰ کیلوگرم) از تجهیزات تهاجمی ترکیبی روی هشت نقطه سخت زیر بال‌ها و سه ایستگاه نصب زیر بدنه، از جمله بمب‌های ۲۲۵ کیلوگرمی Mk-۸۲ و ۹۰۰ کیلوگرمی Mk-۸۴، بمب‌های خوشه‌ای آتش زا، مهمات ضد مین، موشک‌های AGM-۶۵ Maverick، بمب‌های با هدایت لیزری و جی پی اس، راکت‌های ۲.۷۵ اینچی هدایت لیزری و غیرهدایت شونده، منور‌های دفاعی مادون قرمز، ابزار‌های ضد جنگ الکترونیک، غلاف‌های جمینگ، منور‌های بصری و موشک‌های AIM-۹ Sidewinder

تعداد خدمه: ۱ نفر

سال معرفی: مارس ۱۹۷۶

هزینه هر فروند: ۹.۸ میلیون دلار

تعداد فروند‌های موجود: حدود ۲۸۱ فروند

اگر اوکراین نیست، پس چه کشوری است؟

بنابراین، اگر اوکراین نیست، طرف علاقه‌مند به A-۱۰ Warthog‌ها کیست؟ بیایید لیست مظنونان را بررسی کنیم.

لهستان

لهستان هم مرز با اوکراین است و در طول چندین قرن گذشته بار‌ها توسط روسیه مورد تهاجم و اشغال قرار گرفته است. روسیه بار‌ها لهستان را تهدید کرده و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، مشروعیت دولت لهستان را به چالش کشیده است… همان کاری که قبل از حمله به اوکراین با این کشور انجام داد. در نتیجه، لهستان درگیر بزرگترین جمع آوری تسلیحات در اروپا شده است. این کشور در حال خرید تانک‌های اصلی M۱A۲SEPv۳ آبرامز، کامیون‌های راکت انداز M۱۴۲ HIMARS، هواپیما‌های F-۳۵، موشک‌های دفاع هوایی پاتریوت، هلیکوپتر‌های آپاچی و سایر تجهیزات آمریکایی است. آیا این خرید‌ها می‌تواند شامل A-۱۰ نیز باشد؟

کره جنوبی

کره جنوبی با یک حریف به شدت مسلح (هر چند فقیر) در قالب همسایه اش، کره شمالی روبرو است. کره شمالی تانک و خودرو‌های زرهی دارد، اما مشخص نیست که چه تعداد از آن‌ها واقعا عملیاتی و کارآمد هستند، و اینکه آیا این کشور می‌تواند سوخت آن‌ها را تامین کند یا خیر. A-۱۰‌ها می‌توانند در مناطق مرزی کوهستانی بین دو کشور بسیار کارآمد باشند، از دره‌ها بالا آمده و خود را مخفی کنند و قبل از ناپدید شدن ایمن در پشت یال‌های مجاور به نیرو‌های مکانیزه کره شمالی حمله می‌کنند. نیروی هوایی ایالات متحده یک اسکادران از A-۱۰‌ها را در کره جنوبی، اسکادران ۲۵ جنگنده در پایگاه هوایی اوسان، مستقر دارد و سئول ممکن است بخواهد این توانمندی را پس از سال ۲۰۲۹ نیز حفظ کند.

تایوان

تایوان در معرض تهدید تهاجم از جانب چین قرار دارد – رویدادی که در آن ترابری آبی خاکی به سمت جزیره جریان پیدا کرده، هلیکوپتر‌های مملو از نیرو‌های تهاجمی هوایی در سراسر تنگه تایوان به پرواز درآمده و ترابری سنگین مملو از چتربازان خواهد بود که پایگاه‌های هوایی و فرودگاه‌ها را هدف قرار می‌دهند. هر یک از این سه حالت ترابری تهاجمی، روز بدی را در مقابل یک A-۱۰ نیروی هوایی خواهند داشت. تایوان دارای امکانات مناسب برای محافظت از A-۱۰‌ها در برابر رگبار‌های موشکی در آغاز تهاجم (از جمله کوهی با پایگاه هوایی در داخل آن) و قطار‌هایی برای استفاده از بزرگراه‌های محلی برای به پرواز درآوردن و بازیابی این جت‌های جنگنده است.

مصر

مصر سابقه طولانی در استفاده از تجهیزات نظامی آمریکایی (از جمله تانک‌های M۱A۱) و تقویت قدرت نظامی خود برای راضی نگه داشتن نیرو‌های مسلح دارد. این کشور همچنین با ارتشی قدرتمند خود را رهبر جهان عرب می‌داند. در نقطه اتصال آسیا و آفریقا، مصر با دو کشور جنگ زده سال‌های اخیر هم مرز است: لیبی و سودان. A-۱۰ می‌تواند به این کشور کمک کند تا در مرز‌های طولانی با هر دو کشور که عمدتاً بیابان خشک و غیرقابل سکونت هستند، گشت زنی کند.

ویتنام

ویتنام با چین مرزی به طول حدود ۱،۳۰۰ کیلومتر دارد و در سال ۱۹۷۹ با همسایه شمالی خود جنگی کوتاه، شدید و بی‌رحمانه انجام داد. همچنین این کشور با بازی قدرت چین در دریای چین جنوبی مخالف است، جایی که چین ادعای حاکمیت بر ۹۰ درصد از این دریا را دارد، ادعایی که با مخالفت کشور‌های همسایه همراه شده است. ویتنام ارتش نسبتاً بزرگ، اما کم بودجه‌ای دارد و به انجام بیشترین کار‌ها با کمترین منابع عادت دارد، بنابراین جت‌های منسوخ شده‌ای مانند A-۱۰ برای این کشور دور از ذهن نیستند. A-۱۰ می‌تواند در یک جنگ زمینی دیگر برای حمله به ستون‌های زرهی چین یا در دریای چین جنوبی به عنوان یک هواپیمای گشتی مسلح که قادر به غرق کردن کشتی‌ها باشد، استفاده شود.

چهل سال پیش، یک سری از کشور‌ها می‌خواستند A-۱۰ Warthog را بخرند. حتی چین، در دهه ۱۹۷۰، آن را به عنوان بخشی از دکترین دفاعی “جنگ خلق” خود ارزیابی کرد. امروزه، با وجود منسوخ شدن این هواپیما در برابر موشک‌های مدرن، حداقل یک کشور همچنان می‌خواهد با آن‌ها پرواز کند.